Sunday, July 29, 2007

ကၽြန္မႏွင္႔ ရီ ေ၀ေ၀ပြဲေတာ္ည…..

ကၽြန္မႏွင္႔ ရီ ေ၀ေ၀ပြဲေတာ္ည လက္ေကာက္ကေလးမ်ား

မီးသီးကေလးမ်ား မွိတ္တခ်ည္လင္းတလွည္႔ျဖစ္ေနေသာ ပြဲေတာ္လမ္းၾကားေလးထဲတြင္ ကၽြန္မစမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္သြားေန၏။
ဓာတ္စက္သံ…ဆိုင္းသံဗံုသံႏွင္႔ လူသံမ်ားခပ္မွ်င္းမွ်င္း ခပ္ၿမိဳင္ၿမိဳင္ပ်ံ ႔ လြင္႔ေန၏။ အၿပိဳင္အဆိုင္ဖိတ္ေခၚေနၾကေသာ ျပပြဲမ်ားႀကိဳၾကားႀကိဳၾကားေတြ ႔ရ၏။
တခ်ိဳ ႔ကေၾကာက္မက္ဖြယ္ တီေကာင္ကမာၻ….တခ်ိဳ ႔ကထူးဆန္းသတၱ၀ါႀကီးမ်ား… တခ်ိဳ ႔ ကေျမြျဖစ္သြားေသာလူ… စသည္ျဖင္႔
အၿပိဳင္မဆိုင္ေစ်းေခၚေနေအာ္ဟစ္ေနၾက၏။ လမ္းလယ္ေခါင္တြင္ေတာ႔..
ေျမေပၚခင္းက်င္းေရာင္းခ်ေနေသာ အမ်ိဳးအစားစံုလင္လြန္းလွသည္႔ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား……
ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ ညွိဳ ႔ယူဖမ္းစားတတ္ေသာ ခ်စ္စရာပစၥည္းကေလးမ်ား…အမ်ိဳးအစားစံုပြဲေစ်းမုန္႔မ်ား…
ေကာင္းကင္သို႔ထိုးတက္ရန္ဟန္ျပင္ေနေသာ မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ား…စသည္..စသည္ျဖင္႔ ပြဲေတာ္လမ္းၾကားေလးသည္ ျမိဳင္ဆိုင္ေန၏။


ကၽြန္မသည္ ပြဲေတာ္ေရာင္လဲ႔ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ လူမ်ားအားေ၀ွ႔ကာ ေရွာင္္ကာျဖင္႔ ေငးေငးေမာေမာသြားေန၏။ ကၽြန္မ၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ရွိ ျပပြဲရံုမ်ား ထက္ ခင္းက်င္းထားေသာ ေစ်းသည္ကေလးမ်ားထံသို႔ ေရာက္ေန၏။
ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ ႔ အေရာက္တြင္ ကၽြန္မရပ္လိုက္၏။အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္မဟူရာေရာင္ရႊဲနင္႔ေနေသာ အေျပာက္အမႊန္းမ်ား စီရံထားသည္႔ တစ္စံုတစ္ရာသည္ ကၽြန္မအားဆြဲငင္လိုက္ေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။ ထိုေတာက္ပေနေသာ အရာေလးသည္ ကၽြန္မစိတ္၀ိညာဥ္အား သိမ္းပိုက္သြားေလျပီ၏။
“အေဒၚ ဒီလက္ေကာက္ေလးခဏျပပါလား”
ကၽြန္မရင္ထဲ၌ပိုင္ဆိုင္လိုမွူျပင္႔ ရွိန္းျမေန၏။ လက္ေကာက္ေလးသည္ အနက္ခံေပၚတြင္
လိေမၼာ္…အ၀ါ…အစိမ္း အေျပာက္အမႊန္းကေလးမ်ားျဖင္႔ ဆန္းၾကယ္စြာ ခ်ယ္သထား၏။
လက္ေကာက္ေလး၏ ဆန္းျပားမွူသည္ ကၽြန္မအား ညွိဳ ႔ ယူလိုက္ျခင္းျဖစ္ေပမည္။
“အေဒၚ ဒါေလးဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ”
“သမီး ေလးရာပဲေပးပါ ”
ေစ်းသည္အေဒၚၾကီးသည္ ရည္ရည္မြန္မြန္ျဖင္႔ ျပန္ေျပာ၏။ လက္ေကာက္ေလး၏ တန္ဖိုးသည္ ကၽြန္မေပး၀ယ္ႏိုင္ေသာ အေနအထားတြင္္ရွိေန၏။
ထို႔ေနာက္ ရႊင္ျမဴးစြာျဖင္႔ ကၽြန္မလက္တြင္ စမ္း၀တ္ၾကည္႔လိုက္၏။ ကၽြန္ကလက္ေပၚ၌လက္ေကာက္ေလးသည္ ဆန္းျပားစြာျဖင္႔ေတာက္ပေန၏။
ကၽြန္မသည္ ၾကည္ႏူးမွူျဖင္႔ လက္ေကာက္ေလးအား ခပ္ၾကာၾကာစိုက္ၾကည္႔ေနမိ၏။ စိုက္ၾကည္႔ေနရင္းပင္ ကၽြန္မစိတ္တြင့္သို႔ ထူးဆန္ဒေသာ ခံစားမွူ တစ္ခုစီး၀င္လာသည္။
“ဘာ”ပါဟု အတိအက်ေျပာရန္ ခဲယဥ္းေသာ ခံစားမွူတစ္ခု…..
အလိုမက်မွု…မဟုတ္ဘူး… စိတ္ကသိကေအာင္႔ျဖစ္မွူ...
မျပည္႔စံုေသးဘူး…. ခံစားမွု သံုုးေလးမ်ိဳးေရာေႏွာပါ၀င္ေနသာ ခံစားမွူမ်ိဳး…… ကၽြန္မလက္ေကာက္ေလးအားထက္၍ သတိထား ၾကည္႔ မိခ်ိန္တြင္ေတာ႔
ထိုလက္ေကာက္သည္ အေရာင္စံုလြန္းလွသည္ဟုထင္လာမိသည္၏။ အေျပာက္အမႊန္းမ်ားမွာလည္း မ်က္စိေနာက္ေလာက္ေအာင္ရွုပ္ေထြးမ်ားျပားလြန္းေန၏။
စိုေျပာင္ေနေသာ မဟူရာေရာင္သည္လည္း ကၽြန္မ၏စိတ္ကို ထိုင္းမွူိင္းလာေစ၏။ ကၽြန္မစိတိကူးၾကည္႔သည္။ အကယ္၍ ထိုလက္ေကာက္အား ကၽြန္မ၀ယ္မည္ဆိုလွ်င္ ထိုလက္ေကာက္သည္ ကၽြန္မလက္၌အျမဲလိုက္ပါေနေပေတာ့မည္။ ထိုအခါ ထိုအေျပာက္အမႊန္းမ်ားႏွင္႔ မဟူရာေရာင္အနက္ခံေပၚက ေဆးေရာင္စံုမ်ားသည္ ကၽြန္မစိတ္အားတရိရိ တႏုတ္ႏုတ္ျဖင္႔ ခလုတ္တိုင္ေနေပေတာ႔မည္။ ထိုသို႔ျဖင္႔ သီးမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေနာက္က်ိရေသာတစ္ေန႔တြင္
ထိုလက္ေကာက္အား လႊင္႔ပစ္သည္႔ အဆင့္သို႔ပင္ေရာက္သြားႏိုင္ေပသည္။
“အား……”
ရဟတ္စီးေနသူမ်ားထံမွ ေအာ္သံမ်ားလြင့္ပ်ံ ့လာျခင္းျဖစ္သည္။ ရင္ဖိုေၾကာက္ရြံ ႔ မွုျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကို အမဲလိုက္ေနၾကသူမ်ား…..
ကၽြန္မေခၚင္းထဲသို႕ အသိတစ္ခု လက္ခနဲၿပိဳက်လာ၏။

“ေၾကာက္စိတ္´

ကၽြန္မသည္ လက္ေကာက္ေလးအားျပန္ခၽြတ္ၿပီးေပးလိုက္၏။ စိတ္ထဲ၌ အနည္းငယ္ေပါ႔ပါးသလို ခံစားလိုက္ရ၏ (လြတ္ၿငိမ္းမွုျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။)
ေရွ ႔ဆက္သြားလွ်င္ ဒီ႔ထက္ အနည္းငယ္ ရိုးရွင္းလွပေသာ လက္ေကာက္တရံတေလ ေတြ႔ေကာင္းေတြ႔ဦးမွာပဲဟု ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ ေျဖေတြးေတြး ထားလိုက္၏။
“အေဒၚ မယူေတာ႔ဘူးေနာ္ ”
ေစ်းသည္အား အားနာနာႏွင္႔ပင္ ျပန္လွည္႔ထြက္လာလိုက္၏။ပြဲေတာ္ေလးသည္ ေရခ်ိန္ကိုက္ေနေပၿပီ။ မီးေရာင္မ်ားၾကား မူူးေ၀ေနေပၿပီ။
လမ္းက်ဥ္းေလးထဲ ကၽြန္မဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။တစ္ေနရာ၌ လူတစ္စုသည္လက္ေကာက္ပစ္ေနၾကသည္။(လက္ေကာက္ပစ္ျခင္းဆိုသည္မွာ
ဖန္ပုလင္းေလးမ်ားတြင္ လက္ေကာက္မ်ားစြတ္၀င္သြားေအာင္ ခင္လွမ္းလွမ္းအေနအထားမွ ပစ္ယူရေသာကစားနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။)
လက္ေကာက္ဆယ္ကြင္းတြင္ သံုးေလးကြင္း၀င္ေအာင္ပင္မနည္းပစ္ယူေနၾကရသည္။ လက္ေကာက္ပစ္ေနေသာသူသည္ သူ၏ပစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
လြဲသြားတိုင္း က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရ ညည္းညူေန၏။ ခ်ိန္မွတ္ႏွင္႔လြဲေခ်ာ္သြားေသာ လက္ေကာက္ကြင္းမ်ားေျမေပၚတခၽြင္ခၽြင္က်ေနသံကို ၾကားေနရ၏။
(ထိုတခၽြင္ခၽြင္အသံသည္ ရွဳံးနိမ္႔ျခင္း၏အသံ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။) ပြဲေတာ္သည္ ကၽြန္မအားညွိုဳ ႔ ယူလ်က္ရွိသည္။
ထိုသို႔ျဖင္႔ ကၽြန္မသည္ေနာက္ထက္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္အတြင္းသို႔ ၀င္ခဲ႔ျပန္သည္။ ထိုဆိုင္တြင္လည္းအမ်ိဳးအစားစံု ေတာက္ေတာက္ပပပစၥည္းကေလးမ်ား
ခင့္က်င္းထား၏။ ကၽြန္မသည္လက္ေကာက္ကေလးမ်ားအား တစ္ခုခ်င္းေစ႔စပ္စြာၾကည္႔ေနမိ၏။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းလက္ေကာက္ေလးတစ္ရံအား ရွာေဖြေနျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ေကာက္ေလးမ်ားသည္ အမ်ိဳးအစားစံုလင္ လြန္လွေပသည္။ ထိထဲမွ ေဗဒါေရာင္ ၊ လက္ေကာက္အၾကည္ေလးတစ္ရံအား
ကၽြန္မသေဘာက်သြား၏။ ထိုလက္ေကာက္ေလးသည္ ေမာင္းလို အဟကေလးနဲ႔ ျဖစ္သည္။
လက္ေကာက္ေပၚ၌ ဘာအေပ်ာက္အမႊန္းမွျခယ္သထားျခင္း မရွိ။
အသားကိုေဖာက္ထြင္းျမင္ႏိုင္ေသာ ဖန္လက္ေကာက္ၾကည္ၾကည္ေလးမွ်သာျဖစ္သည္။ လက္ေကာက္ေလး၏ ရွင္းသန္႔ ၾကည္လင္မွုသည္ ကၽြန္မအာရံ၌စြဲကပ္သြား၏။ ကၽြန္မစိတ္ထဲ၌ ပထမတစ္ေခါက္မဟူရာလက္ေကာက္ေလးထက္ပင္ ပို၍ သေဘာက်ေနမိ၏။
လက္ေကာက္ေလးအား ကၽြန္မေကာက္ကာငင္ကာျဖင္႔ ကၽြန္မစြတ္ၾကည္႔လိုက္၏။ ၾကည္ဖန္႔ေတာက္ပေနေသာ ေဗဒါေရာင္… ၀ယ္ေတာ႔မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ျပီး ကၽြန္မလက္ေကာက္ေလးအား ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္၏။
ကၽြန္မအာရံုထဲ၌ မိုက္ခနဲ… သြားျပီ.. အဲဒီခံစားခ်က္… တစ္စံုတစ္ရာေရာျပြန္းေနေသာ အဲဒီခံစားခ်က္…. မသတီစရာခံစားခ်က္...
ကၽြန္မစိတ္ထဲ၌ လြင္႔ခနဲ…..
“ေၾကာက္စိတ္……”

နိဂံုး-တစ္

ကၽြန္မသည္ ပြဲေတာ္လမ္းၾကားေလးထဲ၌ တစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆိုင္ထြက္ ေရြ ႔ေရြ ႔ ၀ဲလည္ေန၏။
ၾကာလာသည္ႏွင္႔အမွ်ပြဲေတာ္လမ္းၾကားေလးသည္ ကၽြန္မအတြက္ေမွာ္ရံုေတာတစ္ခုႏွင့္ပင္ တူတူလာပါေတာ့သည္။ တစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆိုင္ထြက္ျဖင္႔ ကၽြန္မစမ္းစမ္း၀တ္ၾကည္႔ခဲ့ေသာ လက္ေကာက္ကေလးမ်ားလည္း ေျမာက္မ်ားစြာက်န္ရစ္ေပျပီ။
အသြင္စံု….အေရာင္ေသြးစံု… တန္ဖိုးအစံုလက္ေကာက္မ်ား က်န္ရစ္ခဲ႔ေပျပီ။ ကၽြန္မသည္လည္း ပြဲေစ်းတန္းမဆံုးသ၍ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ ရွိသည္ဟူေသာ စိတ္အစြဲတစ္ခုျဖင့္ တေရြ ႔ေရြ ႔တရိပ္ရိပ္ တိုး၀င္သြားေန၏။ ကၽြန္မအာရံုထဲတြင္ေတာ႔ ကၽြန္မလက္၌ အျမဲလိုက္ပါေနမည္႔ လက္ေကာက္သည္ မည္သို႔ေသာလက္ေကာက္မ်ိဳး ျဖစ္မည္နည္းဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ေမးခြန္းထုတ္ေနမိသည္။

ပြဲေတာ္လမ္းၾကားေလးသည္လည္း တစ္စတစ္စ ေဖ်ာ႔ေတာ႔လာေပၿပီ။ ကၽြန္မလက္ထဲတြင္ေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိ မည္သည္႔လက္ေကာက္မွ် တြဲခိုလိုက္ပါလာျခင္းမရွိေသးေပ။
လမ္းတစ္ဖက္ရွိ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုအား လွမ္းၾကည္႔လိုက္မိ၏။
…..“ဆပ္ကပ္ထဲမွလူ”…… ကၽြန္မစိတ္မ်ားေထြေနေပျပီ။ ဟိုး..ခက္လွမ္းလွမ္း၌ မီးေရာင္လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ႔မည္ျဖစ္သည္။
ပြဲေစ်းေလး၏ အဆံုးသတ္ေနရာလည္းျဖစ္ေပမည္။ ပတ္၀န္းက်င္၌ လူသူမ်ားက်ဲပါးလာေန၏။

နိဂံုး-ႏွစ္

ကၽြန္မသည္ လက္ေကာက္တစ္ကြင္း၀ယ္ရန္ ပြဲေစ်းသို႔ သြားခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္မသည္ ကိုယ္႔လက္၌ထာ၀ရ ဆင္ျမန္းရမည္႔လက္ေကာက္အား
မည္႔သည္႔လက္ေကာက္မ်ိဳးျဖစ္ရမည္ကိုပင္ ဂဃနဏမသိသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္မသည္လက္ေကာက္ဆင္ျမန္းရျခင္းအား အမွန္တကယ္ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးသူတစ္ေယာက္
ဟုတ္ပါသလား။ ကၽြန္မသည္ ပြဲေစ်းတန္းသို႔ တကယ္ပဲလက္ေကာက္၀ယ္ရန္လာခဲ႔ပါသလား။ သို႔ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မေလွ်ာက္ခဲ႔ဖူးေသာ ပြဲေတာ္လမ္းၾကားေပါင္း မည္မွ်ရွိေန ျပီနည္း။ သို႔ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မစမ္း၀တ္ၾကည္႔ခဲ႔ဖူးေသာ လက္ေကာက္ေပါင္း မည္မွ်ရွိေနျပီနည္း။ သို႔ဆိုလွ်င္………..

ထိုေန႔က ပြဲေတာ္သိမ္းခ်ိန္အထိ ကၽြန္မလက္ေကာက္တစ္ကြင္းမွ မရလိုက္ပါ။ ။

Saturday, July 21, 2007

လေရာင္လမ္းခ်ိဳး

တီးၾကည္႔ေခါက္ၾကည္႔တာေတာင္ ၿမည္မလာတတ္တဲ့
တခ်ိဳ ႔သံစဥ္ေတြဟာ
ခရမ္းေဖ်ာ႔ေတးတစ္ပုဒ္ေတာ့ ပီေနသားပဲ........

အဲဒီတုန္းက ႏွင္းေတြေၿမေပၚဖြာလြင့္က်ဆင္းသြားေတာ႔
ခုလို ညေနခင္းမ်ိဳး ငါရွဴရွိဳက္ရလိမ့္မယ္မွန္း
နည္းနည္းေလးမွ မရိပ္စားမိခဲ႔ပါဘူး
လမ္းမီးေတြက သဲ႔သဲ႔ဖ်ဖ်
ရွတပါးလႊာေနတဲ့ လေရာင္ေအာက္မွာ
ငါ႔ႏွလံုးသားက
အေပ်ာ္ေတြ သတိၱႂကြဖူးတယ္.......

အဲဒီလိုညမ်ိဳးေပါ႔
ရွိသမွ်ျမတ္ႏိုးမွူေတြ ျခစ္ကုတ္ယူသြားလို႔
အိပ္မက္ထဲလွ်ိဳသြင္းလိုက္ရတဲ့ မခ်င္႔မရဲအလြမ္းေတြမွာ
တိုး...... တိုး.......ညင္း.......ညင္း........
ငါသာသာေလး မိုက္ေနတယ္......

“ခ်စ္တယ္”
ငါအဲဒီလို မေျပာျဖစ္ခဲ႔ဘူး
ခ်စ္သူက လေရာင္ကို ရြက္ေျခာက္ေတြလို နင္းေျခလိုက္ခ်ိန္မွာ
ငါက သကၠရာဇ္ေတြမွာ ၾကယ္လိုေႂကြရစ္ခဲ့တယ္။ ။

Friday, July 20, 2007

ရိုးရိုးသားသားခ်စ္ၿခင္း

ကေလးေရ.......
မင္းမ်က္၀န္းေတြကိုၿမင္ေတာ့
စၾက၀ဠာထဲက ၾကယ္ေတြကိုလြမ္းသြားမိတယ္
မင္းရယ္သံဟာ
ငါ့အတြက္ လိပ္ၿပာေတာင္ပံခတ္သံေလးဆိုလည္းဟုတ္တယ္။

အေ၀းၾကီးမသြားနဲ ့ ကေလးရယ္........
အဲဒီလို မတားရက္လို ့
မင္းရဲ ့ေၿခသံေတြကိုပဲ တေယာေတးသြားတစ္ပုဒ္လို
ေခါင္းငံု ့ရင္ခုန္ခဲ့တယ္။

ညေတြထဲငါလမ္းေပ်ာက္ေနခ်ိန္ဆို
ကေလးကို အိပ္မက္လွလွေလးမက္ေစခ်င္ရဲ ့......
ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ပတ္လံုး စုေဆာင္းထားခဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မွူေတြ
ကေလးအတြက္လက္ေဆာင္မြန္အၿဖစ္ထုတ္ပိုးေပးလိုက္မယ္
မင္းကေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို ့မေၿပာနဲ ့ေပါ့။

၀န္ခံပါတယ္ကေလးရယ္.......
ငါဟာမင္းၿပတင္းေပါက္မွာသာေနတဲ့ လတစင္းၿဖစ္ခ်င္လည္း
(ေလတိုက္လို ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္)
ဖ်က္ခနဲပိတ္ခ်သြားမယ္႔ တံခါးရြက္ေတြရဲ ႔အသံကို
စိုးရြံ ႔သိမ္ငယ္ေနမိတာေတာ႔ အမွန္ပဲ ။ ။