ေလညင္းသို႕

တိတ္တိတ္ေလး ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ႕ ရထား သံၾကားတယ္
ဘယ္အရပ္ကို ထြက္ခြါျပီလဲ....
ဒါမွမဟုတ္
ဘယ္အရပ္သို႕ ဆိုက္ကပ္ျပီလဲ........

ခိုကပ္၀င္လာတဲ႕ ေလညင္းေတြက
အရင္တုန္းက တိုက္ခဲ႕တဲ႕ ေလေတြလို မဟုတ္သလိုပဲ....
စိမ္းစိမ္း ခါးခါး......

ေလညင္းေလး တိုက္ရံုနဲ႕ေတာင္
ရင္ဘတ္ဆီက စူးစူး၀ါး၀ါးေအာင္႕တယ္
ပုစဥ္းရင္ကြဲေတြလို ျခစ္ကုတ္ေအာ္ေနမိတယ္
အ
သံ
တိတ္......

လက္နက္မပါတဲ႕လူ
မခုခံ တတ္တဲ႕လူ
မနာက်ည္းတတ္တဲ႕လူ ကိုမွ
အႏိုင္ယူလိုသတဲ႕လား ေလညင္းရယ္......
ထပ္
ေျပာ
မယ္.....
အႏိုင္မယူလိုပါ
အရွံုးေတြပဲ ေပးခဲ႕လည္း
ဘ၀ရဲ ႔ ဆု လာဘ္ေတြ အျဖစ္
မွတ္တိုင္စိုက္ခဲ႕ပါ႔မယ္......

နာက်င္ပါတယ္
အသက္ရွဴက်ပ္မတတ္ နာက်င္မိတုိင္း
တိမ္မျမင္ လမျမင္ရခဲ႕ဖူးတဲ႕
ၾကည္ႏူးမွုေတြေၾကာင္႕
ေက်းဇူးတင္ေနမိျပန္တယ္
လြင္႕ပါေလညင္းရယ္ မင္းစိတ္ေစရာ .......

ေလညင္းရယ္...
အေပ်ာ္သေဘာနဲ႕ပဲ လွုပ္ခတ္သြား လွုပ္ခတ္သြား
ဦးတည္ရာမဲ႕စြာပဲ ၀င္ခဲ႕၀င္ခဲ႕
ငါ႕ကမ ၻာေလးထဲ
မ်က္စိလည္ လမ္းမွားေရာက္လာခဲ႕ဖူးလို႕
ေက်းဇူးတင္တယ္။

လင္းျပာေႏြ
မတ္ ၂၆ ၂၀၀၉
ည ၁၂ နာရီ