Showing posts with label Poem. Show all posts
Showing posts with label Poem. Show all posts

Saturday, January 25, 2014

နာက်င္မႈ ရွင္သန္ပံု

ႏို႕စို႔အရြယ္နာက်င္မႈဟာ

 စာရြက္ေပၚ ခ်ေရးႏိုင္ေသးတယ္

 ျပန္ေျပာင္းေျပာျပႏိုင္ေသးတယ္

ေရးသား မွတ္ထားႏိုင္ေသးတယ္

မ်က္ရည္အျဖစ္ ေလွ်ာဆင္းႏိုင္ေသးတယ္

ယမကာနဲ႔ ေမွ်ာသြင္းႏိုင္ေသးတယ္ ။

တြားသြားေနတဲ့နာက်င္မႈဟာ

တေျဖးေျဖး အတြင္းမွာ လွိဳက္စားျပီး

အျပင္ပန္းမွာ တင္းၾကပ္ေအးခဲမာေၾကာစျပဳလာတယ္

အေျခအေနမွန္ကို လက္ခံလိုက္တဲ့

ေခ်ာင္ပိတ္ရိဳက္ခံရတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္လို

 ျငိမ္သက္စျပဳလာပါတယ္

မတ္မတ္ထိုင္ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ၾကိဳးစားေနေသးတယ္ ။

လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ နာက်င္မႈဟာ အစိုင္အခဲအျဖစ္ အနည္က်လာခဲ့ျပီး

အေပၚယံမွာ ေရခဲျပင္ေတြလို ထုထည္နဲ႕ ေအးခဲသြားခဲ့ပါျပီ

ကိုယ့္အနာကိုယ္ ငံုထားရတဲ့ ေရခဲျပင္ဟာ

အေႏြးဓာတ္အတုကို ရန္ဖန္ရန္ခါ

ဟန္နဲ႔ပန္နဲ႕ တည္ေဆာက္ျပျပတတ္ေသးတယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔ ၂ ႏွစ္သားအရြယ္ နာက်င္မႈမွာ

ေရခဲျပင္ဟာ အခိုင္အမာ ၾကပ္ခဲသိပ္သည္းခဲ့သလို

ျမံဳေနတဲ့ အနည္ေတြလည္း

ခိုင္ခ့ံစြာ ေက်ာက္ျဖစ္သြားခဲ့ျပီ

ေက်ာက္ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အနာဟာ

တခါတရံ အခန္႔မသင့္ရင္ အေပၚရံေရခဲျပင္ရဲ႕ရင္ကို

တဆက္ဆက္ ထိုးထိုးခြဲတတ္တာကလြဲလို႕

အရာအားလံုး ေနသားတက် ေအးစက္ေနတတ္ျပီ

အရာအားလံုး နည္းနာတက် ျငိမ္သက္ေနတတ္ျပီ

အရာအားလံုး ဗလာဟင္းလင္း ရွင္သန္ေနတတ္ျပီ ။    ။


 ၁၇ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၄
ေသာၾကာ

ဘဝဟာ အရာအားလံုးသီးျခားစီ

ႏိုဝင္ဘာဟာ တစ္ပတ္ႏြမ္းျပီးတာၾကာတဲ ့လတစ္
လပါပဲ
ခုက်မွ အရင္ထက္ ပိုျပီး တေျမ့ေျမ့ ႏြမ္းျပတ္ေနသလို  ့့့့့့့့

အေအးဓာဏ္က အေအးဒဏ္သက္သက္
နာက်င္မွဳက နာက်င္မွဳသက္သက္
လက္ေတြ ့ဘဝကလက္ေတြ ့ဘဝသက္သက္
အသိတရားက အသိတရားသက္သက္
ကိုယ္က်င့္တရားက ကိုယ္က်င့္တရားသက္သက္နဲ ့
အလြမ္းက ဆုတ္လည္းဆူး စားလည္းရူးဆန္ဆန္
ပုခံုးေပၚလာတြဲခိုေနတယ္ ့့့့့့့့့့့

အလြမ္းတစ္စင္း ပန္းတစ္ခင္းျဖစ္ေစဆိုတဲ့ ကဗ်ာလွလွေလးရြတ္မိေတာ့
တစ္ခါလြမ္းတိုင္း တစ္ပါးသီလေခၽြယူမယ့္ အလြမ္းမ်ိဳးအတြက္
ဒါဘဝေတြပါေလလို ့ ငါ အလြယ္တကူႏွလံုးသြင္းဖို ့ရာ
ထက္ျမက္တဲ ့ အသိဥာဏ္က အသိဥာဏ္သက္သက္
ေလာကစည္းေတြက ေလာကစည္းေတြသက္သက္
မာနတရားက မာနတရားသက္သက္
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမွဳေတြက လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမွဳေတြသက္သက္
ခြင့္လႊတ္နားလည္မွဳက ခြင့္လႊတ္နားလည္မွဳေတြသက္သက္နဲ ့
အရားအားလံုး သက္သက္စီ ငါ့ရွင္သန္မွဳကို အားျပိဳင္ဖဲ ့ေျခြေနၾကတယ္ ့့့့့့့့့့့့့့

ဘဝကတိုတယ္ဆိုတဲ ့ သိစိတ္တစ္ခုနဲ ့ပဲ
ငါအရာအားလံုးကုိ ခြင့္လႊတ္ခဲ ့တယ္
အသက္ရွင္ျခင္းဟာ စိတ္ေစရာသြားရံုတစ္ခုထဲထက္ေတာ့
မ်ားစြာတန္ဘိုးရွိသင့္တယ္ ယံုၾကည္မွဳနဲ ့
ငါအရာအားလံုးကို တစ္မိနစ္ တစ္စကၠန္ ့အတြင္း စြန္ ့လႊတ္ရဲခဲ့တယ္ ့့့့့့့့့့့့

တြဲလြဲခိုပါလာတဲ့ အလြမ္းကို ေတာင့္တမွဳအျဖစ္အသြင္မေျပာင္းေစရံု
ငါ လစ္လ်ဴရွဳထားလိုက္တယ္
 အသိဥာဏ္သက္သက္ကိုပဲ နဖားက်ိဳးထိုး
ငါ  ....ဒီခရီးကို ရုန္းေနပါတယ္။

ႏို၀င္ဘာ ၂၂ ၂၀၁၃

ဗလာ

 ၃၂ ေက်ာ္ကာလေတြရဲ႕ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားေန႔ေတြဟာ

နာမက်န္းမႈေတြနဲ႔ ေလာကဒဏ္ကို သင္ယူရမႈေတြေတြ

ခပ္စိတ္စိတ္ေရာက္လာေနပါတယ္ .....


ရာဟုထဲ ဆယ္ႏွစ္လို႔ ေျပာတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလေတြကစ

နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ရင့္က်က္မႈေတြ

ေဆာင္က်ဥ္းလာေပးေနရဲ႕

ဒီရာဟုႏွစ္ေတြ သီလနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကိုေတာ့

ဘယ္လိုမွ ဖဲ့ရြဲ႕ မတိုက္စားႏိုင္ပါဘူးလို႔

ခပ္ေတးေတး ေတြးထားမိတယ္.........


တရားဓမၼဆိုတာ

က်င့္ၾကံေနထိုင္ျခင္းလို႔ပဲ ေသတဲ့အထိယံုၾကည္ပါတယ္

ညစဥ္အျမဲဘုရားရွိခိုးမအိပ္ျဖစ္ေပမယ့္

ထြက္ေပါက္မရွိလြန္းရင္ ဘုရားနဲ႔  သီလနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ စားေပၚတင္

ေလာင္းေၾကးထပ္ဖူးတယ္ .........

ခုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတရားလည္း ပိုမို တက္ေျမာက္လာခ်ိန္မွာ

ဥပကၡာတရားလည္း အရင္ထက္ ေကာင္းမြန္စြာ ပိုမိုကိုင္တြယ္လာႏို္င္ခဲ့တယ္

ဥပါဒ္ေရာက္ရေပါင္းမ်ားလာတဲ့အခါ ဥပါဒါန္ကို ႏွလံုးသားနဲ႔ နာယူမိသြားတယ္

ဒီလိုနဲ႔ ဥပါဒါန္ေတြလည္း မသယ္ေဆာင္မိေအာင္ ႏွလံုးသြင္းတက္လာတယ......



ေလာကၾကီးဟာ  နာမက်န္းတဲ့အခါ ဘယ္လိုမွ မလွပႏိုင္ေပမယ့္

နာမက်န္းျခင္းဟာ အလွတရားအစစ္ကို ျမင္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးေလတယ္။            ။

ဇြန္ ၂၁ ၂၀၁၃

ျပဌာန္းထားျပီးျဖစ္တဲ့ ခ်န္ခဲ့ရမယ့္အရာမ်ား

ေႏြေလရူးေတြထဲ
မိုးနံ႕ေတြပါလာေတာ့  “ေမ” က
လွဳပ္ႏွိဳးလိုက္တယ္ …….
တမာနံ႔သင္းတဲ့ ညေနခင္းေလေတြ ရွဴရွိက္ရင္း
လမ္းေဘးဘီယာဆိုင္ထဲ ေရာက္တတ္ရာရာစကားေတြေျပာေလ့ရွိတဲ့
ကာလေတြ ခ်န္ခဲ့ခ်ိန္္ေရာက္လာမယ္
၄၂ ဒီဂရီ ပူျပင္းတဲ့ ေနေရာင္ေတြေအာက္
တစ္ရြာ၀င္တစ္ရြာထြက္
ရိုးသားတဲ့မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ စကားေတြ မကုန္မခမ္းေျပာခဲ့ရတဲ့
ႏွစ္ကာလေတြလည္း ခ်န္ခဲ့ရမယ္
အေမာတေကာ ေျပး၀င္၀င္သင္ရတဲ့ စာသင္ခန္းနဲ႔
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ တပည့္ေတြလည္း ခ်န္ခဲ့ရမယ္
အျမဲ သေဘာက်လြန္းတဲ့
ေက်ာင္းဆင္းပြဲက တပည့္ေတြရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြ ခ်န္ခဲ့မယ္
ျပန္မေလာ့ျမစ္ကမ္းနားက
သေဘာေကာင္းတဲ့ ရြာငယ္ေလးကို ခ်န္ခဲ့မယ္
ေပ ၆၀၀၀ ရွမ္းေတာင္တန္းၾကီးေတြထဲ
ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ ခရီးဆန္႔ခဲ့တဲ့
မိုးအကုန္ေဆာင္းအကူး ေန႔ရက္ေတြ
ခ်န္ခဲ့မယ္
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဂစ္တာတီးဖက္ ခ်ီတက္ဖက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္တပည့္ေတြ
ေနာက္ ျမဳပ္တစ္ခ်ည္ ေပၚတလွည့္ ဧရာ၀တီေသာင္ခုံေတြနဲ႔ ေသာင္စပ္က ပန္းခင္းေတြ
ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္တုိက္လာတဲ့ လတ္ဆပ္တဲ့ေလေအး
ဆီေဆးပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္နဲ႔တူတဲ့ ထယ္ေရးျပင္ထားတဲ့ ႏွမ္းကြင္းေတြ
လက္တြဲျပီးကူးရတဲ့ ဧရာ၀တီျဖစ္ထဲ စီး၀င္သြားခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့ ေတာင္က်ေခ်ာင္းငယ္ေရေတြ
အိပ္ေမာက်ခဲ့ဖူးတဲ့ သေဘာေကာင္းတဲ့ သူၾကီးရဲ႕ အိမ္ရယ္
အသဲစြဲေအာင္ ပူလြန္းလွတဲ့ေနနဲ႔ ကမ္းေထာင့္ၾကီး ေပၚကၽြန္းေတြတစ္ေလွ်ာက္က
(ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္တဲ့) ဖုန္လူးသဲလူး ေန႔ရက္ေတြ
အမ္းေတာင္ၾကားတစ္ေလွ်ာက္ လွ်ိဳမေၾကာက္ ေျမာင္မေၾကာက္
ခရီးႏွင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ေန႔ရက္ေတြ
မဲေတာင္ထိပ္က ရႈရွိဳက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရခိုင္ရိုးမရဲ႔ေလေျပ
တစ္ေန႔တစ္ခါ အသုဘကသိုဏ္းရွဳခဲ့ဖူးတဲ့
ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္တစ္၀ိုက္က ေန႔ရက္ေတြ
ပထမဆံုးလာတဲ့မိုးမွာ ရြာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္
ခုန္ေပါက္ေျပးေဆာ့ခဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီ ရခိုင္ကမ္းရိုးတမ္းက ညေတြ
ခ်န္ခဲ့ရမယ္……….
ဒါေတြအျပင္
ျပိဳပ်က္ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့ ေလထဲကအိမ္ကေလးလည္း
ခ်န္ခဲ့ရမယ္
သံေယာဇဥ္နဲ႔ အသိုက္အျမံဳဆိုတာ
မင္းနဲ႔ မထိုက္တန္တဲ့ ရတနာတစ္ပါး
မပိုင္ဆုိင္ေစဖို႔ရာ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာက
မင္းကို ေ၀းရပ္ဆီ ပို႔ေဆာင္လိုက္ၾကေပဦးမယ္…….
မင္းကို အရာအားလံုး ခ်န္ခဲ့ေစဖို႔ရာ
အဲဒီ “ေမ” က သတိေပးတယ္
အရာအားလံုးမင္းခ်န္ခဲ့ျပီးတဲ့ ႏွစ္ကာလေတြရဲ႕ေနာက္မွာ
မင္းဟာ အရာအားလံုးကို တစ္က ျပန္စရလိမ့္ဦးမယ္……
ေသခ်ာတယ္ မင္းအတြက္ေတာ့
ဘ၀ဟာေရြးခ်ယ္ခြင့္မဲ့စြာ
ျပဌာန္းျပီးသား လမ္းေတြပဲ မင္းေရွ႕ေမွာက္ မေသြမဖယ္ေရာက္ေရာက္လာမယ္။

ဇြန္ ၂ ၂၀၁၃

Saturday, May 4, 2013

"ဧပရယ္က ငါ့အတြက္ မျဖစ္မေနျဖတ္ေက်ာ္ရမယ့္ သတ္ကြင္းတစ္ခု"



ဧပရယ္က ငါ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနလည္း
ငါ့ႏွလံုးသားနံရံေတြကို ေလာင္ကၽြမ္းမႈနဲ႔ ဖဲ့ရြဲ႕လႈပ္ႏႈိးေနတယ္
ငါမၾကားခ်င္တာေတြ ၾကားရႏိုင္တာမို႔
ငါမၾကားရမျမင္ရတဲ့ အရပ္တစ္ခုကို ထြက္ေျပးခဲ့တယ္……………
ဘာသဲလြန္စမွ မက်န္ခ်င္လို႔
ငါဘာမွ ခ်မေရးျဖစ္ဘူး
ဒီေန႔ေတာ့ ငါခ်မေရးရင္
ငါ့ႏွလံုးသား ဆုတ္ျပတ္သြားႏိုင္တာမို႔
ငါ ခ်ေရးခဲ့လိုက္တယ္………………
ငါ ဘယ္လိုဒႆနမ်ိဳးနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ငါ ရွင္သန္ေအာင္လုပ္ရပါ့မလဲ
အျပင္းအထန္စဥ္းစားေနခဲ့မိတယ္
အဲဒီ ဧပရယ္ကို ငါမထီတရီၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္
ခုမဟုတ္လည္း ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ငါလုပ္ႏိုင္မလဲ
ခံျပင္းစြာ ေတာက္ေခါက္ေလာက္ေတာ့
အသံထြက္မလာဘဲ ငါ့မ်က္လံုးေတြ မႈန္၀ါးသြားတယ္ ……………..
ငါတီဗြီကို ပိတ္ထားတယ္
တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြကို Delete လိုက္တယ္
ငါေရွာင္ပုန္းေနတဲ့အခန္းထဲ ဧပရယ္၀င္လာမွာစိုးလို႔ပါ
ငါ တံခါးေတြလံုေအာင္ ပိတ္ထားတယ္
ေလေအးေပးစက္ကို ဂိတ္ဆံုးဖြင့္ထားတယ္
အဲဒီထဲမွာ ဧပရယ္အပူကို အံတုခ်င္စိတ္လည္းပါတယ္
ငါ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴ အိပ္ေပ်ာ္ေစမယ့္
အခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြကို သံုးစြဲတယ္
အဲဒီထဲမွာ အိပ္မက္ေတြ၀င္မလာေအာင္
တားခ်င္စိတ္လည္းပါတယ္
ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔
တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ အျမန္ျပီးဆံုးေအာင္
ငါ ေပ.. ေပ.. ေတ.. ေတ.. ေလာင္ျမိဳက္ခံျပီး
ဧပရယ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနတယ္…………..။

2012 April



Tuesday, January 1, 2013

အမွိဳက္ကေလးရဲ႕ ပံုျပင္



ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္အမွိဳက္ေလးပါပဲ
ေလရူးေတြ ပုတ္ခတ္လိုက္တိုင္း
သူ႔အနား ကစဥ္႔ကလ်ား လြင့္လြင့္သြားတက္တဲ့
သစ္ရြက္ေၾကြ အမွိဳက္စေလးပါ

သူက က်ေတာ့္ကို အမႈိက္ကေလးမွန္း သိခဲ့တာၾကာပါျပီ
ခုဆို
က်ေတာ့္ေၾကာင့္ သူ႔ျပသဒ္ၾကီးမီးေလာင္မွာ စိုးရြံ႕စိတ္နဲ႔
သစ္ရြက္ေၾကြအမႈိက္စေလးကို
သူ႕အနား ၀ဲခိုခြင့္မေပးေတာ့ပါ


ေလရူးေတြလည္း ရန္ဖန္ရန္ခါ ႏွင္ဆဲျဖစ္ေပမယ့္
ေလေျပညွင္းေတြ အေသာ့ႏွင္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာေတာင္
အမႈိက္ကေလးက သူ႔ဆီပဲ ၀ဲခိုလြင့္ပါးခ်င္ခဲ့မိတယ္
ဒါ ...အမႈိုက္ကေလး သတိမထားမိပါ

တေန႔က  အမွိဳက္ကေလး လြင့္ပါးလာဦးမလား
စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ တံခါးတင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ သူ႔ကို ေတြ႔ခဲ့တယ္
အမွိိဳက္ကေလး ၀မ္းနည္းရတယ္

ခုဆို ေလျပင္းေတြႏွင္တဲ့အခါ
အမွိဳက္ကေလး သူ႔ဆီ မလြင့္ပါးမိေအာင္
ၾကံဳေလရာေလရူးေတြၾကား ေတာင့္ခံထားမိတယ္

ေလေျပလာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေလေပြလာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
 ရိုးရိုးသားသား လြင့္ပါးခ်င္ခဲ့တဲ့ သာမာန္သစ္ရြက္ေၾကြအမိွွဳက္ငယ္ေလးပါဆိုတာကို
ေျပာျပခြင့္မွ ရပါဦးမလား ။









Sunday, October 28, 2012

ကစဥ္႔ကလ်ားနိစၥဓူ၀မ်ား

ဒီမနက္မွာ
အေစာဆံုးေနေရာင္ျခည္လို႔လည္း မမည္တဲ့
ေနေရာင္ေတြနဲ႔  ႏိုးထခဲ့မယ္
ျပတင္းတခါးကေန မၾကည့္ျဖစ္ေပမယ့္
သိတယ္
ဒီကမၻာမွာ  စကၠန္႔သိန္းေပါင္း ကိုးေထာင္ခုႏွစ္ရာခုႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ၾကာေအာင္
ျဖတ္သန္းခဲ့တာေတာင္
ဒီမနက္ေတြက ဒီအတိုင္းပဲ
ရာသီေပၚ နိစၥဓူ၀ေတြ တြဲခိုကပ္ပါေနပံု...................



ဖုန္းနားၾကပ္တပ္ျပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္နားေထာင္လိုက္တယ္
run from prejudice .. run from pain တဲ့

ဒီလိုထြက္ေျပးရတာလည္း တျဖည္းျဖည္း နိစၥဓူ၀ဆန္လာတဲ့အခါ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ
နာက်င္မႈမွာ
ျပိဳလဲမႈမွာ
ျပန္လည္ရွင္သန္မႈမွာ
ေ၀ခြဲမရမႈမွာ
ေသြးေအးရက္စက္မႈမွာ
ေပါ့ပါးေပေတမႈမွာ
ရင္ကြဲပက္လက္ျဖစ္မႈေတြမွာ

ႏွလံုးသားက နိစၥဓူ၀ဆန္စြာ
လက္ယဥ္ယဥ္နဲ႔ ခုန္ေနပံု..........................


ဒီေန႔မွာ မေန႔ကနဲ႔ မတူတာကေတာ့
၁) ေလခၽြန္ျပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျငီးခ်င္တယ္
၂) ေမစပါယ္ညိဳရဲ႕ "ၾကည္ႏူးခြင့္" ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို
အေသအခ်ာတီးျပီးဆိုခ်င္တယ္
၃) ဂ်င္းကုတ္နဲ႔ ေအာ္စတားဖိနပ္စီးျပီး ၾကိဳက္တဲ့ ၁၁ မ်ိဳးေသာ အစားေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကို
ေလွ်ာက္စားခ်င္တယ္
 ၄) သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရီေမာခ်င္တယ္


 အဲဒီလိုေတြးေပမယ့္
ေလလည္းမခၽြြန္တက္တာနဲ႔
 ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ျပီး
ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္ထိုင္ေရးလိုက္တဲ့အခါ
ဒီေန႔ဟာ မေန႔ကနဲ႔ ထပ္တူကို တူသြားျပန္ခဲ့တယ္ ................

ဘာျဖစ္ျဖစ္
မနက္ျဖန္ကိုေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး
မေန႔ကကိုလည္း ေသခ်ာသိခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ
ဒီလိုေတြးမိသြားေတာ့
လူတစ္ေယာက္ဆီ သတိတရ တယ္လီဖုန္း message တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္ျပန္တယ္ ..................


"ဘာမွ မရွိတဲ့ပန္းတိုင္လည္း ပန္းတိုင္ေပါ့
အခ်ိန္ေတြကို က်ဳပ္တို႔မပိုင္ဘူးဗ်
ဒါေပမယ့္ က်ဴပ္တို႔ႏွလံုးသားကိုေတာ့ က်ဴပ္တို႔ပိုင္တယ္
ႏွလံုးသားနဲ႔ နာၾကားျဖတ္သန္းၾကမယ္ေလ"

ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္ေပၚ ေရးေရးထင္ေနတဲ့
ပံုရိပ္တစ္ခုက
ေတာ္လွန္ေရးဆန္ဆန္ ေၾကြးေၾကာ္ေနတာျမင္ျပန္ေတာ့

အားရပါးရ ရယ္မိလိုက္တယ္ ......................။ 









Friday, June 22, 2012

မိမိကိုယ္ေပၚျပန္လွန္ရွာေဖြေနမိတဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကုထံုး



ယံုၾကည္မႈေတြေပးခဲ့တယ္

ယံုၾကည္မႈေပးရင္း စစ္မွန္တဲ့ ယံုၾကည္မႈ ျပန္ရယူဖို႔ တည္ေဆာက္ယူႏိုင္မယ္လို႔

အားထည့္ယံုၾကည္ခဲ့တယ္ ။

ျဖဴစင္မႈေတြရခဲ့ဖူးတယ္

ဒီလူေတြက အဲဒီလိုျဖဴစင္မႈေတြ ျပခဲ့ဖူးလို႔

ျဖဴစင္ႏိုင္ဦးမွာပဲလို႔

သံသယမျဖစ္ဘဲ ယံုၾကည္ခဲ့တယ္ ။

ရိုးသားမႈေတြရခဲ့တယ္

ရိုးသားတဲ့ဆက္ဆံမႈတစ္ခု ရခဲ့လို႔

ရိုးသားမႈေတြ အဲဒီ၀ဲဘက္ရင္အံုေလးေထာင့္မွာ

ခုေအာင္းေနမွာပဲလို႔

ရိုးရိုးသားသားေတြးခဲ့တယ္ ။

ဟိုေန႔က .....

အဲဒီလူေတြ ေနာက္ေက်ာမွာ ၀ွက္ထားတဲ့ အသြားထက္ထက္ ဓားတလက္လက္ေတြ ေတြ႔ခဲ့တယ္

ဟိုေန႔က .....

အဲဒီလူေတြ ခုိုး၀ွက္ျပံဳးခဲ့တဲ့  ေၾကာက္စရာ ႏႈတ္ခမ္းအတြန္႔ခ်ိဳးေတြကို ေတြ႕ခဲ့တယ္

ဟိုေန႔က ......

အဲဒီလူေတြရဲ႕

မီးခိုးေရာင္ သမိုင္းေတြကို ေတြ႔ခဲ့တယ္

ဟိုေန႔က ...

အဲဒီလူေတြရင္ထဲ နီညိဳမွိဳင္းမွိဳင္း ဆန္းျပားတဲ့ စိတ္အေရာင္ေကာင္ေၾကာင္းေတြေတြ႔ခဲ့တယ္

ဟိုေန႔က .....

အဲဒီလူေတြရဲ႕ တခါမွ ေတြ႔ရမယ္မထင္ဖူးတဲ့ အရာေတြ ဆန္းျပားစြာ ေတြ႔ခဲ့တယ္ ။

ေနာက္ဆံုး
 ယံုၾကည္ခဲ့သူေတြနဲ႔ မယံုခဲ့သူေတြၾကား
 ကြဲျပားတဲ့အခ်က္အလက္ဆိုလို႔ ဘာတစ္မွ ရွာေဖြဆြဲထုတ္လို႔မရေတာ့တဲ့အခါ


အဲဒီေနာက္ဆံုးေပၚ လမ္းေပ်ာက္မႈေ၀ဒနာကို ႏွလံုးသြင္းဖို႔

ေနာက္ဆံုးေပၚ ကုသနည္းတစ္ခုကို မိမိကိုယ္ေပၚ ျပန္ရွာတုန္း ...........................။



ေသာၾကာေန႔






Sunday, May 20, 2012

အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုမႈ ေပ်ာက္ဆံုးေနႏွင့္ျပီးေသာ


၁၃ ႏွစ္သားေလးရဲ႕ ရင္ခုန္မႈမ်ိဳး
ျပန္မရစေကာင္းလားဆို
အဲဒီ ဘ၀ကို က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရမျဖစ္ပါနဲ႕

ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕သန္႔စင္မႈကို
.............. ၾကိမ္ေျမာက္ေသာ ျပိဳလဲျခင္းမ်ိဳးျပီးေသာအခါ
သင္ယူတတ္ေျမာက္လာမယ္

အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာၾကတဲ့ခါ
 ျပံဳးေနခ်င္မယ္ 

အခ်စ္က တည္ေဆာက္မွ ရွိတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး .......
စကားလံုးေတြနဲ႔ သက္ေသရွိရွိ ျမင္သာထင္သာ
ကတိက၀တ္ျပဳမွ ရွိေနတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး.......
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပန္းတိုင္ဆိုတာရွိမွ ျဖစ္တည္ေနတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး ........
နီးစပ္ထိေတြ႔ေနရမွ ျဖစ္တည္ေနတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး ......
တစ္ဖက္သတ္ေပးဆပ္ေနရမွ ျဖစ္တည္ေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး .....
အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ျပယ္လြင့္သြားမယ့္အရာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး ...........
လိမ္ညာလွည့္ဖ်ားမႈေတြထဲမွာလည္း တည္ရွိေနမယ့္အရာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ...........

အမွန္က အသက္ရႈျခင္းအႏုပညာတစ္ရပ္လို
အဲဒီခ်စ္ျခင္းရွိေနမွန္းကို ကိုယ္တိုင္ေမ့ေလ်ာ့ေနမယ့္အရာမ်ိဳး .........

ဖမ္းဆုပ္သိမ္းပိုက္မိတဲ့အခါမွာလည္း ထာ၀ရပ်က္ဆီးသြားႏိုင္တဲ့ အရာမ်ိဳးမို႔............

ခ်စ္ျခင္းကို သဘာ၀တရားတစ္ခုလို ျမတ္ႏိုးႏိုင္တဲ့အခါ သန္႔စင္လာတယ္။             ။


တနဂၤေႏြ

Sunday, March 25, 2012

အေလ်ာ္အစား


စိတ္ခံစားခ်က္ကို စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔မွ
အေလ်ာ္ေပးရမယ္ဆို

ငါ႔ခံစားခ်က္ေတြ နင္ေခ်မြပါ။

အလြမ္းကို အလြမ္းနဲ႔မွ
အေလ်ာ္ေပးရမယ္ဆို

ငါလြမ္းရဖို႔လည္း အသင့္ျဖစ္ပါတယ္။

၀မ္းနည္းမႈကို ၀မ္းနည္းမႈနဲ႔မွ
 အေလ်ာ္ေပးရမယ္ဆို

ငါ့၀မ္းနည္းမႈေတြ နင့္အတြက္စစ္မွန္ေစရမယ္။

နာက်င္မႈကို နာက်င္မႈနဲ႔မွ
အေလ်ာ္ေပးရမယ္ဆို

ငါ့နာက်င္မႈေတြ နင့္ေရွ႕သက္၀င္ေစမယ္။

ငါ ....အေၾကာင္းျပခ်က္မေပးဘူး

ေျဖရွင္းခ်က္လည္းမရွိဘူး

ေက်ပ်က္ပါေစလို႔လည္း မေတြးဘူး

ဘာနဲ႔မွလည္း မခ်ည္ေႏွာင္ဘူး 

ငါေပးတဲ့အေလ်ာ္အစားေတြနဲ႔

နင့္မာနေတြ အေရာင္တင္ႏိုင္ခဲ့ရံုဆို ေတာ္ျပီ.....။


 တနဂၤေႏြေန႔တစ္ေန႔





Wednesday, March 21, 2012

အဲဒီျမိဳ႕

အဲဒီျမိဳ႕
ေျမလြတ္ေျမရိုင္းေတြ ေပါတဲ့ျမိဳ႔
ကြန္ကရစ္ လမ္းမက်ယ္ေတြ ထိုးေထာင္ထြက္ေနတဲ့ျမိဳ႕
နီယြန္မီးေတြ အျပိဳင္းအရိုင္း ျပိဳက်ေနတဲ့ျမိဳ႕

အဲဒီျမိဳ႕……
ေတာသူမေလး တစ္ေယာက္
မေတာက္တေခါက္အလွျပင္ထားသလို
မိတ္ကပ္ေတြ ေပက်ံေနတဲ့ျမိဳ႕
ရုရွဖက္ဒေရးရွင္းလို Shock Therapy နည္းနဲ႔
Transition ေနာက္ ဒေရာေသာပါး လုိက္လုိက္ရတဲ့ျမိဳ႕
အစိမ္းေရာင္ လြန္ကဲတဲ့ျမိဳ႕
အူတိအူေၾကာင္ ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္လိုက္ရတဲ့ျမိဳ႕…….

အဲဒီျမိဳ႕ဟာေလ
လြင္ထီးေခါင္ အလွတရားတစ္ခု ရွိေနေသးလို႔သာ
ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ကယ္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု ရွိေနေသးလို႔သာ
ျမိဳ႕ၾကီးသားေလထုေတြရဲ႕ ေက်းေတာ္ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ မက်ေရာက္ေသးလို႔သာ
ဖားေလာင္းဆန္ဆန္ေလး လွေနေသးျပန္တာ………..။

(၁၁ မတ္လ ၂၀၁၂ အမွတ္တရ)

Tuesday, March 20, 2012

အေလ့က်ေပါက္ပင္

သူဘာသာသူ ရွင္သန္ေနႏိုင္တာနဲ႔ပဲ

ျပဳစုယူယဖို႔ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလား …

သူ႔မွာလည္း ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ကို

ထိေတြ႔ခံစားခ်င္စိတ္မ်ိဳးရွိမယ္

သူ႔မွာလည္း ေပါင္းျမက္၊ ပိုမႊားေတြရဲ႕ရန္က

အကာအကြယ္ခံခ်င္လိုစိတ္မ်ိဳးရွိမယ္…

သူ႔မွာလည္း အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္

သူ႔အသီးအပြင့္၊ အကိုင္းအခက္ေတြရဲ႕

လွပေ၀ဆာမႈကို အၾကည္ႏူးခံလိုစိတ္မ်ိဳးရွိမယ္…

ေလဒဏ္ေရဒဏ္ခံႏိုင္လြန္းတဲ့

ျဖစ္လာရာ က်ဳန္းရုန္းရွင္သန္ႏိုင္လြန္းတဲ့

စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အားမာန္မ်ိဳး ရွိေနေပမယ့္

သူလည္း …

ႏွလံုးသားနဲ႔မွ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ခံယူဖို႔ လိုအပ္ေနေသးတဲ့

သက္ရွိသစ္ပင္တစ္ပင္ ျဖစ္တယ္…။

၁၉.၁၂.၂၀၁၀

တနဂၤေႏြ

၃း၃၀

ပထမဆံုးေရးျဖစ္ေသာကဗ်ာ

ေမတၱာကို စြန္လိုလုပ္လႊတ္လို႔ရစေကာင္းလား

သစ္တစ္ပင္စိုက္သလိုေလ

အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္

လြတ္လပ္စြာရွင္သန္ပါေစေတာ့……

မလွ်ိဳမ၀ွက္ ဌာန္ကုန္ရိုးသားခဲ့လို႔ ရႈံးရသတဲ့

ဒါဆို .. အဲဒီအရာ အရႈံးမဟုတ္ဘူး ေသခ်ာတယ္ …..။

သဘာ၀က်က် ရိုးရိုးေလး ရွင္သန္ရေအာင္ပါ

ေအာင္ႏိုင္သူမျဖစ္လည္းေန

သိမ္းပိုက္ျခင္းကို အလွတရားတစ္ခုလို႔ေတာ့ မျမင္ဘူး……။

Saturday, March 17, 2012 at 3:44pm


ငါဘာမွမသိပါ

နာက်င္မွုကို ဘယ္လို စာလံုးနဲ႕ ေပါင္းမလဲ….

လူတစ္ေယာက္ဟာ ခ်စ္တတ္တယ္ မခ်စ္တတ္ဘူး ဘာနဲ႕တိုင္းမလဲ ….

ညစဥ္ မက္တဲ႕ အိပ္မက္ဆိုးနဲ႕

လန္႕လန္႕ႏိုးေနဆဲ

ဒီလိုမ်ိဳး ထြက္ခြာသြားမယ္ဆိုလည္း

ဒါနဲ႕ ညီမွ်တဲ႕ ခံႏိုင္ရည္မ်ိဳး

တစ္ဖက္မွာ ငါ႕ကို ေပးခဲ႕သင္႕တာေပါ႔ ေလာကဒဏ္ရယ္ ..

အဲဒီလို ယံုေတာင္ေျပး ေခြးေျမာက္လိုက္ အေတြးေတြနဲ႕

နာက်င္မွုက ေဆးမတိုးေတာ႕တဲ႕ အေျခေန ..

ငါက ေလာဘၾကီးသူမဟုတ္ဘူး

အမ်ားသံုး ေပတံၾကီးနဲ႕လည္း ခ်စ္ျခင္းကို ငါမတိုင္းခဲ႕ဖူးဘူး

ဘုရားစူး တကယ္

အေရာ္အစားၾကီးတယ္ဆိုလည္း

ခ်စ္တတ္ခ်င္ပါေသးတယ္ …

တစ္ ႏွစ္ သံုး ေရမယ္

အခ်စ္ကို ငါ ပိုတြက္ခဲ႕မိျပီလား

မေသခ်ာမေရရာျခင္းေတြကိုမွ

ေလွ်ာ႕တြက္ခဲ႕မိျပီလား …

ခါးမွန္းသိတယ္

ဘ၀ဟာ သင္ယူစရာ မ်ားမွန္းသိတယ္

တေျမ႕ေျမ႕ တိုက္စားျပဳန္းတီးသြားႏိုင္တဲ႕

အဆိပ္ရည္ေတြမွန္းလည္းသိတယ္

သိတယ္ဆိုတဲ႕ အသိလည္း ရွိတယ္

ကဲ ဘာလိုေသးလဲ

ဒါနဲ႕ေတာင္

မိုးလင္းတိုင္း

ပူေႏြးစိုစြတ္တဲ႕ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕

ႏိုးထေနရဆဲ ..

တေရးႏိုးထေမးေတာင္

ေနာက္ထပ္တစ္ခါ

ေနာက္ထပ္ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ

ရွံုးနိမ္႕ဦးရင္ေတာင္မွ

ဘုရားစူးတကယ္

ငါခ်စ္တတ္ေသးခ်င္ပါေသးတယ္ ။

လင္းျပာေႏြ

၁၀နာရီ ၃၀ မိနစ္

၁၃ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

တနလၤာေန႕

http://linpyarnway.wordpress.com/


Monday, January 12, 2009

ေဟာင္းေနတဲ႕ စိတ္သစ္

စိတ္ဟာ
ျမစ္ေရနဲ႕တူသလား
အဆက္မျပတ္
တသြင္သြင္ စီးေနသံၾကားတယ္......

မေန႕က ကေလးငယ္ရဲ႕ အိပ္မက္
သီခ်င္းလုပ္ျငီးေနသူ ေန႕သစ္ေတြၾကား
မနက္ျဖန္နဲ႕ ဒီေန႕
ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းလဲျခင္း တန္းဖိုးရွိမွ
ျဖစ္တည္မွဴေတြကြဲလြဲမလဲ......

ခုက ၂၀၀၉ တဲ႕
၂၀၀၈ ကို အျပီးသတ္တိုက္စားလိုက္တာ မွန္ေပမယ္႕
ဘယ္တန္ဖိုးေတြ စိတ္မွာ ပါးလ်ားသြားျပီး
ဘယ္တန္ဖိုးေတြ စိတ္မွာ ထိုးေထာင္ထြက္လာခဲ႕ျပီလဲ......

နည္းနည္းေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္
နည္းနည္းေလး ၀မ္းနည္းျပန္တယ္.....
နည္းနည္းေလး ေအာင္ျမင္ပါတယ္
နည္းနည္းေလး က်ရွံူးေနျပန္တယ္.....
နည္းနည္းေလး ဆိတ္ျငိမ္ေနျပန္တယ္
နည္းနည္းေလး ဆူညံေနေသးျပန္တယ္......

ေပ်ာ္ရႊင္
က်ရွံူး
ဆိတ္ျငိမ္
ေအာင္ျမင္
၀မ္းနည္း
ဆူညံ

ဘ၀ဟာ ဒီ၀င္ရိုးေလးေတြနဲ႕
ပံုေဖၚထားတာလို႕
တင္စားမယ္ဆို......

ဒီေခတ္ကာလၾကီးထဲမွာ
ငါ
ေသးေသးႏုတ္ႏုတ္ေလး ရွင္သန္ေနေသးတယ္.......

ဇန္န၀ါရီ ၁၂ ရက္ ၂၀၀၉
တနလၤာေန႕
မနက္ ငါးနာရီ

Saturday, December 6, 2008

ေဆာင္း

စိတ္ေတြပဲ ခ်မ္းသလား ရုပ္ခႏၶာကပဲ ခ်မ္းသလား
ႏူးႏူးညံ႕ညံ႕ ေနရာယူတတ္သူ ေဆာင္း
ခုတစ္ခါေတာ႕
ရင္ကြဲေအာင္ ခ်မ္းရဲ႕....


ေဆာင္းရယ္
သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ
ႏွင္းေတာၾကီးထဲ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ ဆုေတာင္းခဲ႕ဖူးတယ္...


ေဆာင္းရယ္ ..
ျမဴေတြထဲ မသဲကြဲဘူး...
မႏွစ္က ေဆာင္းလာ း ဒီႏွစ္ေဆာင္းလား....
အဲဒီလုိပဲ လံုျခံဳခဲ႕ဖူးတာ...
စိတ္၀ိညာဥ္ေလး ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတယ္...


ခန္းလံုးျပည္႕ေနရာယူထားတာ
ေဆာင္းရဲ႕ ေအးစက္မွဳေတြလား
အသက္ေတာင္မရွဴရဲေအာင္
ႏွာသီးဖ်ားထဲ စိမ္႕၀င္လာတဲ႕ ေလက
ႏွလံုးသားကို တိတ္တခိုးေလး ေဆာင္႕ေဆာင္႕တိုးတယ္....
ေဆာင္းရယ္
၀င္ခဲ႕ပါ..
ေႏြးေထြးတဲ႕ အလြမ္းေတြပါ ေခၚလာခဲ႔ပါ...


ေဆာင္းရယ္
ေျခသံဖြဖြနင္း မင္းထြက္ခြာသြားတဲ႔ခါ
မင္းရဲ႕....ေဆာင္းအိပ္မက္ရွည္ၾကီးက
ႏွုိးခဲ႕ပါ......
မင္းရဲ႕ ေဆာင္းအိပ္မက္ရွည္ၾကီးက
ငါ႕ကို ႏွုိးခဲ႕ပါ............


( အမွတ္တရ ခ်င္းမိုင္ေဆာင္းညမ်ားသို႕.....)

Friday, November 14, 2008

ေဟာဒီညကို ႏွုတ္တယ္

စိတ္ရဲ႕ ေဆာက္တည္ရာ ဘယ္မွာ
လံုး၀ က်ဆံုးသြားျပီ
စစ္ထြက္ေတးေတြ
နားမတိုးေတာ႕
ေအာင္စည္ေအာင္ေမာင္း တီးစရာမလို
က်ဆံုးခဲ႔ျပီ
ကုိယ္႔ကိုကိုယ္ ကိုယ္႕လက္နဲ႕ အျမဲထူခဲ႔ပါတယ္
ေဟာဒီတစ္ခါ
လံုး၀က်ဆံုးခဲ႔ျပီ
ေအးတယ္
ေသြးခဲမတတ္
လြမ္းတယ္
ေဆာက္တည္ရာမဲ႕
ေလတယ္
ဘယ္ကိုမွ ေျခဦးမခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္
ပိတယ္
လွုပ္မရတဲ႕ စိတ္ဖိစီး၀န္ေတြ
ေပါက္ကြဲတယ္
ယဥ္ေက်းခ်င္စိတ္ လံုး၀ကုန္ခမ္းသြားေလာက္ေအာင္
စိတ္ကို ႏုတ္ႏုတ္စင္းေနတာ ဘယ္အရာလဲ
တစ္ပါဒမွ မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္
လြတ္တယ္
ဒီည
ငါစိတ္ရွိတိုင္း
က်ဆံုးေနလိုက္တာ
နည္းနည္းေလးမွ ယဥ္ေက်းခ်င္စိတ္မရွိေတာ႕ဘူး.......
နည္းနည္းေလးမွ ယဥ္ေက်းခ်င္စိတ္မရွိေတာ႕ဘူး ........

Friday, October 3, 2008

အိပ္မက္မက္သူမ်ား

တစ္ေမွးအိပ္ႏိုင္ဖို႕
တစ္ညလံုးရင္းခဲ႔ရသူေတြ....

တစ္ညတာ အိပ္စက္ရင္း
တေရးႏိုးလာသူေတြ.....

ညကို အိပ္မက္နဲ႔ဟင္းလင္းဖြင္႔ခ်င္ၾကတယ္

ႏွင္းတစ္စက္က်သြားသံနဲ႔
သူတို႔ ႏွလံုးခုန္သံတစ္ခ်က္
တစ္ထပ္တည္းတဲ႔

ဆံုးရွုံးမွုကို ျမတ္ႏိုးတာဆိုလို႔
အိပ္မက္မက္သူေတြပဲ ရွိတယ္ ။

ပင္လယ္ေလရွဴထြက္ျခင္း

နက္ေမွာင္ေနတဲ႔ ညၾကီးထဲ
ပင္လယ္မွာ လွုိင္းတစ္ခုတတ္လာတိုင္း
လူ႔အတၱေတြလားလို႔ ငါသံသယ၀င္မိတယ္ ။

အမွန္ဆို ဒီည ပန္းရန႔ံေတြ ေမႊးပ်႕ံေနသင္႔တာေလ....
အမွန္ဆို ဒီည ပင္လယ္ရဲ႕ ဂီတမွာ ေမႊ႕ေလ်ာ္ေနသင္႔တာေလ....။

ေရေအာက္မွာ ျမဳပ္ေနတဲ႔ ခရုငမြဲေလးတစ္ေကာင္သာ ျဖစ္လိုက္ခ်င္တယ္
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘယ္မွာ ၀ွက္ထားရမွန္းမသိ
လူတိုင္းမွာ ငါ႔ကို ရွာႏိုင္တဲ႔ ေျမပံုတစ္ခုစီရွိတယ္ ။

ျမိဳ႕ျပလို ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေခြးအူသံမ်ားလည္း မရွိ
ပင္လယ္ကေတာ႔ ေအာ္မယ္ထင္ပါရဲ႕
စိတ္အမွံဳအမႊားေတြ သဲျပင္ေတြေပၚက်သြားတယ္
ငါတစ္လွမ္းလွမ္းရင္ ေျခရာတစ္လွမ္းစာထင္မယ္
ေရွ႕ကိုပဲလွမ္းလွမ္း....ေနာက္ကိုပဲ လွမ္းလွမ္း
သူတို႔ကို ဖ်က္မဲ႔ လွိဳင္းေတြက
အခ်ိန္မွန္ တတ္လာေနမွာပဲ ။

ၾကယ္ေတြမ်ားလြန္းေတာ႔ေရာ ဘာအေရးလဲ
ၾကယ္ေတြေၾကြလြန္းေတာ႔ေရာ ဘာအေရးလဲ
ေကာင္းကင္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲ
မဆန္႔မျပဲ ထည္႔ထားမွာပဲ....
မႏွစ္သိမ္႔ပါနဲ႔ ...ေကာင္းကင္ရယ္
ၾကယ္ေလးေတြက ေခ်ာ႔ရင္ ပိုငိုတတ္ၾကတယ္ ။

မီးျပတိုက္ေလးေရ..
ရြက္လႊင္႔ေရာက္လာသူေတြကို လက္ခံလိုက္ပါ
တစ္ခါတရံ ကမ္းကို မေမွ်ာ္ပဲ
စံုလံုးသာ ေမွ်ာေနပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ ။

ဒီပံုနဲ ႔ပဲ ခုညထဲ
လြတ္လပ္တဲ႔ေလကို ရွဴရင္း
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ထားမိ
က်ားထိုးထြက္တိုက္တဲ႔ အခ်ိန္က်မွ
လူအတုေတြနဲ႔ စစ္ခင္းခဲ႔ရမွန္း ငါသိခဲ႔တယ္ ။

Saturday, September 20, 2008

လြမ္းနာ

အလြမ္းကို ရင္နဲ႔ မက
ေက်ာနဲ႔ ထမ္းထားပါ႔မယ္
အျမစ္က်န္တဲ႔
တမ္းတနာက တဆစ္ဆစ္ကိုက္တယ္ ။
သက္ျပင္းခ်တယ္..
ဘယ္ကို လွိမ္႔တယ္..
ညာကို ရုန္းတယ္..
အိမ္မက္ကို
စိတ္နဲ႔ ခတ္ထုတ္လိုက္တယ္..
ေခါင္းရင္းမွာ အေမွာင္ေတြက
အုပ္ဖြဲ႔ ေလွာင္ေျပာင္လို႔ ။
လာပါေစေတာ႔.. ဒီညထဲ
စိတ္ရဲ႕ ပရမ္းပတာ လြင္႔ေမ်ာမွဳမွာ
အတိတ္ကာလေတြက
တပ္မက္မွုေတြ ခါးတစ္ခြင္ခြင္ျပီး
ပိုသီဖတ္သီ ေျပး၀င္၀င္လာတယ္ ။
ဘယ္မွာလဲ .. ခ်စ္သူရယ္
အဲဒီလို..အလကၤာဆန္ခ်င္တယ္ဆို
ကာရံေတြ ႏွစ္တစ္ရာမက
ခ်ိဳ႕သြားၾကလိမ္႔မယ္...ငါရဲရင္႔စမ္းပါရေစ ။
လြမ္းနာကို လြမ္းနာလို႔ပဲခ်ေရးခဲ႔မယ္
ဘယ္အေရာင္ေပၚမွာမွေတာ႔ ေနာက္ခံထားမၾကည္႔ပါနဲ႔
ဒီသကၠရာဇ္ရဲ႕ ဒီလ .......
ဒီေန႔ .......
ဒီည.......
ဒီအခ်ိန္တိတိမွာ......
လူတစ္ေယာက္သမိုင္းထဲ
အလြမ္းနဲ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ။