"ဧပရယ္က ငါ့အတြက္ မျဖစ္မေနျဖတ္ေက်ာ္ရမယ့္ သတ္ကြင္းတစ္ခု"

ဧပရယ္က ငါ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနလည္း

ငါ့ႏွလံုးသားနံရံေတြကို ေလာင္ကၽြမ္းမႈနဲ႔ ဖဲ့ရြဲ႕လႈပ္ႏႈိးေနတယ္

ငါမၾကားခ်င္တာေတြ ၾကားရႏိုင္တာမို႔

ငါမၾကားရမျမင္ရတဲ့ အရပ္တစ္ခုကို ထြက္ေျပးခဲ့တယ္……………

ဘာသဲလြန္စမွ မက်န္ခ်င္လို႔

ငါဘာမွ ခ်မေရးျဖစ္ဘူး

ဒီေန႔ေတာ့ ငါခ်မေရးရင္

ငါ့ႏွလံုးသား ဆုတ္ျပတ္သြားႏိုင္တာမို႔

ငါ ခ်ေရးခဲ့လိုက္တယ္………………

ငါ ဘယ္လိုဒႆနမ်ိဳးနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ငါ ရွင္သန္ေအာင္လုပ္ရပါ့မလဲ

အျပင္းအထန္စဥ္းစားေနခဲ့မိတယ္

အဲဒီ ဧပရယ္ကို ငါမထီတရီၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္

ခုမဟုတ္လည္း ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ငါလုပ္ႏိုင္မလဲ

ခံျပင္းစြာ ေတာက္ေခါက္ေလာက္ေတာ့

အသံထြက္မလာဘဲ ငါ့မ်က္လံုးေတြ မႈန္၀ါးသြားတယ္ ……………..

ငါတီဗြီကို ပိတ္ထားတယ္

တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြကို Delete လိုက္တယ္

ငါေရွာင္ပုန္းေနတဲ့အခန္းထဲ ဧပရယ္၀င္လာမွာစိုးလို႔ပါ

ငါ တံခါးေတြလံုေအာင္ ပိတ္ထားတယ္

ေလေအးေပးစက္ကို ဂိတ္ဆံုးဖြင့္ထားတယ္

အဲဒီထဲမွာ ဧပရယ္အပူကို အံတုခ်င္စိတ္လည္းပါတယ္

ငါ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴ အိပ္ေပ်ာ္ေစမယ့္

အခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြကို သံုးစြဲတယ္

အဲဒီထဲမွာ အိပ္မက္ေတြ၀င္မလာေအာင္

တားခ်င္စိတ္လည္းပါတယ္

ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔

တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ အျမန္ျပီးဆံုးေအာင္

ငါ ေပ.. ေပ.. ေတ.. ေတ.. ေလာင္ျမိဳက္ခံျပီး

ဧပရယ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနတယ္…………..။

2012 April

အမွိဳက္ကေလးရဲ႕ ပံုျပင္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္အမွိဳက္ေလးပါပဲ
ေလရူးေတြ ပုတ္ခတ္လိုက္တိုင္း
သူ႔အနား ကစဥ္႔ကလ်ား လြင့္လြင့္သြားတက္တဲ့
သစ္ရြက္ေၾကြ အမွိဳက္စေလးပါ

သူက က်ေတာ့္ကို အမႈိက္ကေလးမွန္း သိခဲ့တာၾကာပါျပီ
ခုဆို
က်ေတာ့္ေၾကာင့္ သူ႔ျပသဒ္ၾကီးမီးေလာင္မွာ စိုးရြံ႕စိတ္နဲ႔
သစ္ရြက္ေၾကြအမႈိက္စေလးကို
သူ႕အနား ၀ဲခိုခြင့္မေပးေတာ့ပါ


ေလရူးေတြလည္း ရန္ဖန္ရန္ခါ ႏွင္ဆဲျဖစ္ေပမယ့္
ေလေျပညွင္းေတြ အေသာ့ႏွင္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာေတာင္
အမႈိက္ကေလးက သူ႔ဆီပဲ ၀ဲခိုလြင့္ပါးခ်င္ခဲ့မိတယ္
ဒါ ...အမႈိုက္ကေလး သတိမထားမိပါ

တေန႔က  အမွိဳက္ကေလး လြင့္ပါးလာဦးမလား
စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ တံခါးတင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ သူ႔ကို ေတြ႔ခဲ့တယ္
အမွိိဳက္ကေလး ၀မ္းနည္းရတယ္

ခုဆို ေလျပင္းေတြႏွင္တဲ့အခါ
အမွိဳက္ကေလး သူ႔ဆီ မလြင့္ပါးမိေအာင္
ၾကံဳေလရာေလရူးေတြၾကား ေတာင့္ခံထားမိတယ္

ေလေျပလာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေလေပြလာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
 ရိုးရိုးသားသား လြင့္ပါးခ်င္ခဲ့တဲ့ သာမာန္သစ္ရြက္ေၾကြအမိွွဳက္ငယ္ေလးပါဆိုတာကို
ေျပာျပခြင့္မွ ရပါဦးမလား ။